Kunstenaar in hart en nieren
Lut De Baere (1961) uit Melsele is de jongste uit een gezin met vijf kinderen.
Al snel bleek haar artistieke aanleg en ook twee broers hadden dat creatieve in zich. André (+) werkte met klei, marmer, hout, glas, … . Elie mengt verschillende technieken: natuurlijke materialen (schelpen, …) of textiel in combinatie met doek, aquarel.
Als tiener tekende Lut in Oost-Indische inkt of met potlood, maakte ze balpendroedels of experimenteerde ze met gouache. Leerkrachten Plastische Opvoeding merkten haar talent op maar een logische stap naar de kunsthumaniora werd niet gezet.
Tijdens haar studies verpleegkunde belandde het artistieke bewustzijn helemaal in de ijskast.
Rond de eeuwwisseling ontdooide de oude liefde. Deze keer volgde Lut wel een kunstopleiding. Aan de Stedelijke Academie voor Beeldende Kunsten Berchem & Instituut Van Avermaete koos ze voor Schilderkunst, specialisatie Portret. Ze ontdekte er nieuwe dimensies die haar stijl en de kwaliteit van haar werken beïnvloedden.
Het thema in haar werken is geïnspireerd door gevoel, emotie, mensen. Schilderen doet Lut het liefst met olieverf op canvas, maar ook pastelkrijt of acrylverf zijn volwaardige alternatieven. Het doek wordt soms vervangen door karton, papier of hout.
Een ontmoeting met assemblagekunstenaar Ludo Giels deed Lut een nieuwe richting inslaan. De typemachinemeisjes van Giels zijn internationaal gewild maar vooral zijn assemblages met metalen scheepsresten maakten indruk op Lut. Sindsdien haalt ook zij uit het Scheldeslib grillige staalfragmenten van het in 1953 gezonken en tot ontploffing gebracht schip. Ze verwerkt ze tot unieke sculpturen.
